Park im. Henryka Sienkiewicza to miejsce niezwykłe, wyrosłe m.in. z historii pierwszego ogrodu miejskiego przy ówczesnej ulicy Ogrodowej (dziś Słowackiego) i ogrodu saskiego na Nowym Rynku (obecnie placu Wolności). Dziś jest to zabytek, jeden z najstarszych parków miejskich w Polsce, założony w dziewiętnastym wieku, urządzany stopniowo od 1875 roku i istniejący do dziś.

Park im. Henryka Sienkiewicza powstał najpierw po lewej stronie rzeki Zgłowiączki i na gruntach miejskich byłego folwarku Zazamcze. Do 1881 roku zrealizowano w nim szereg prac na łączną kwotę 2 771 rubli. Po 1916 roku podjęto działania zmierzające do rozbudowy parku po prawej stronie Zgłowiączki i rewaloryzacji istniejącej części po lewej stronie rzeki. Plan zagospodarowania i urządzenia nowej części parku oraz uporządkowania starej jego części stworzył Franciszek Szanior, wybitny polski ogrodnik i architekt krajobrazu.

Dzięki Franciszkowi Szaniorowi włocławski park stał się naturalistycznym zieleńcem w stylu angielskim. Co ciekawe, jeszcze w okresie powojennym park Sienkiewicza był ogrodzony i zamykany o zmroku. Dziś powszechnie dostępny, cieszy licznymi gatunkami botanicznymi, a nawet drzewami owocowymi, takimi jak rajskie jabłonie czy grusze.

Cytując piosenkę w polskim przekładzie Mariana Hemara: „W parku pod platanem, Pani siądzie z Panem...”. To właśnie w parku Sienkiewicza. Polecamy.